عکاسی مانند کلیدی است که به من اجازه میدهد از سطح فراتر از سطح را ببینم. مرا به جاهایی میبرد که میتوانم چیزهایی را ببینم که بخشی از دنیای من نیستند، اما میتوانم به مردم و داستانهایشان بسیار نزدیک شوم. گرفتن عکس به معنای نگاه کردن به فراسوی از خود و کشف زیبایی بینهایتی است که قلب را لمس میکند. یکی از اولین شبهایی را که در ماههای زمستان با یک خانواده قشقایی در کمپ گذراندم به یاد میآورم. در محاصره کوهها، شبها تاریک و سرد میشود. با یک فنجان چای گرم عصر به آرامی به پایان میرسد. در طول شب، برای لحظهای از چادر بیرون رفتم و با دیدن آسمان پرستارهای که قبلاً هرگز ندیده بودم شگفتزده شدم. از طریق علاقهام به مردم بومی، درک عمیقی از محیط طبیعی و سنتهایشان پیدا کردهام. آنها با حیوانات، گیاهان و غذا با دقت زیادی رفتار میکنند. طبیعت قبل از ما وجود دارد، به همین دلیل است که باید منابع آن با دقت رفتار کنیم تا نسلهای آینده نیز بتوانند زیبایی زمین ما را ببینند. زیستگاههای مردم بومی در سراسر جهان نیاز به محافظت دارند. آوازها، رقصها، صنایع دستی، آشپزی و طب آنها ریشه در قرنها سنت دارد و به امروز نیز ادامه دارند.
